Most beautiful time of the year

Waarschuwing vooraf: er is geen enkele garantie inzake de juistheid of de volledigheid, of het bijgewerkt zijn van de informatie die in deze tekst wordt gebezigd, geraadpleegd c.q. uitgewisseld. Alle informatie berust slechts op eigen interpreatie.

Als het aan mij zou liggen, zou ik de maanden december en januari uit de kalender willen scheuren. Van eind november naar begin februari, hoe heerlijk moet dat niet zijn. In november krijg ik nog net het laatste restje moed verzameld om niet geheel en al in te storten en begin februari hoor ik rond vijf uur (driewerf hoera voor de natuur) de allereerste vogels kwetteren, als opmaat voor de naderende lente.

Ik heb het niet voor het zeggen. Dus ploeter ik mij dapper door deez’ sombere dagen. Hoezo, somber, hoor ik dan een ander vragen. Is dit niet, volgens Andy Williams,  the most beautiful time of the year? Overal lichtjes, flakkerende kaarsjes, knappende open haarden, gesloten gordijnen, gezellig samen zijn, lekker eten en drinken. Oké, daar is vanzelfsprekend allemaal niets mis mee. Familiegevoel: prima, ik wil niets anders! Eten en drinken: ik zwelg erin! Licht: schitterend!
Maar dan koekeloer ik zo ’s morgens eens door mijn raampje en schrik opnieuw van de troosteloze, desolate aanblik van een grijze aardkloot. Holy shit!

Jullie behoren natuurlijk allemaal tot die grote groep winterminnende personen die flierefluitend door dit seizoen huppelen? En dubbelgevouwen onder de tafel liggen te hikken van het lachen om die idiote mevrouw Eetplezier met haar zwaarmoedige depri-babbel? Van mij mag u. Ik gun u ook van harte het aankomende feestgedruis met alle voorpret die daarbij hoort, laat dat duidelijk zijn. Zelf sudder ik liever op een laag pitje, ondergedompeld in een weemoedig sausje, de winter door. Tot de sneeuwklokjes boven komen is het motto adagio, adagio.

Tot zover het geweeklaag. Neemt u mij niet kwalijk. Op een foodblog hoort over food gesproken te worden. Zo zijn de regels. En zo hoort het spel gespeeld te worden. Ter zake dus.

Natuurlijk wordt er gewoon gegeten in huize Eetplezier. Op winterniveau. Weinig spektakelstukken, meer voedzame schotels die gemakkelijk weghappen. Honger is een universeel begrip, zelfs in de winter. Met een dromerige blik in de ogen, het bordje hap voor hap naar binnen werken. Tot het buikje begint op te bollen. Een vegetarische quiche bijvoorbeeld. Die zijn normaliter van het type weeshuisformaat. Heerlijk, die geruststellende overdaad.

Dan is er de alom bekende decemberfavoriet: witlofschotel met ham en kaas. Diegene die dit recept verzonnen heeft, verdient een standbeeld. Zoveel troostend mondvermaak in één maaltijd, staat voor Neerlands Hoop in bange dagen. Stralend licht in het midden van een pikdonkere wintertunnel. Een warme, smeuïge berg die zich behaaglijk tegen het gehemelte aanvlijt. Tis bijkans niet te omschrijven ongelooflijk hoe lekker dat kan smaken.

 

Een andere vorm van afleiding is mijn beduimelde receptenboekje, met daarin de allereerste culinaire experimenten. Opgetekend tussen 1975 en 1982. Het erwtensoeprecept van thuis staat erin. En traditionele ossenstaartsoep. Mét maidera. Garnalencocktail met whiskeysaus. Bisschopswijn. IJskoffie. Satésaus (ja, de echte met pindakaas en veel knoflook). Gevulde komkommer. Hachee. Ideetjes voor een feestelijk oudjaarsbuffetje. Heel erg retro allemaal. De nostalgie spat er vanaf!

Toch neem ik mijn eetbijbeltje vaak ter hand in deze tijd van het jaar. Het biedt houvast en verstrooiing. En zelfs nog wel eens inspiratie. Zoals het recept voor home made Grand Marnier …. ofwel vloeibare zon in je glas. Meer troost is niet denkbaar. Met dit recept kan er weinig mislukken.
20 koffiebonen (ja, die bestaan nog)
20 suikerklontjes
1 schoongeborstelde sinaasappelschil (liefst zonder al te veel wit)
1 liter jonge jenever
Dan het gemakkelijkste deel van de receptuur: alle ingrediënten in een schone weckpot doen, goed schudden en ten minste 40 dagen laten staan.

Zo wordt het eenvoudig 25 januari 2013. Mocht de wereld dan nog bestaan, proost ik met jullie op een zacht en zonnig voorjaar. Opdat het Enige Echte Licht alle winterwolken zal breken.

Voor iedereen die helemaal niets snapt van mijn winterblues: luister naar de Canon in D van Pachelbel. Het is de toon die de muziek maakt .....