Nell en het geheim van de kwaadaardige crumble

Ik heb een knipperlichtverhouding met crumble. Als ik denk aan de combi warm fruit onder een krrrrrokant korstje, beginnen mijn speekselklieren een eigen leven te leiden. Meneer Pavlov deed daar ooit uitgebreid onderzoek naar en vanaf die tijd weet den Menschheid alles over geconditioneerd gedrag, het toedienen van prikkels en de daarop volgende reflexen. Dat is fijn om te weten, maar fijner is om de reflexen *slik, slik*  meteen op te kunnen schalen naar bevredigende activiteiten.

En daar komt de beroemde kink in de kabel. Nadat al mijn zintuigen om het hardst om de eerste hap geschreeuwd hebben, en ik daar uiterst gewillig gehoor aan heb gegeven, volgt steeds opnieuw De Grote Teleurstelling. Hoewel het fruit zich heerlijk zoet tegen mijn gehemelte vlijt, blijkt de crumble een kleffe, plakkerige substantie geworden te zijn. Niks krrrrokante korrels, niks geen crunchy effect. Het voelt eerder alsof er een lijmkwast in mijn mond bezig is de zaak volledig lam te leggen. Einde Pavlov-reactie.

Het zal vast aan mijn totale incompetentie op bakgebied liggen, want wat stelt het nu eigenlijk voor? Beetje bloem, beetje boter, beetje suiker, beetje door elkaar werken. Eitje. Peanuts. Fluitje van een cent. Blijft over de cruciale vraag: waarom wordt het bij mij nooit dat hemelse gerecht waar onze Engelse buren zo de loftrompet over steken? Het ligt aan mij. Ja, ik begrijp het.

De verhouding die ik gebruik is 100 gr bloem, 100 gr boter, 50 gr suiker. Ovenstand hete lucht 180°. Tijd: 20-25 minuten. Ik weet dat ik niet teveel moet mengen, dat alles ijskoud moet zijn (de laatste keer zelfs boter uit de diepvries door de bloem geraspt). Kan het de verkeerde bloem zijn? Moet het een ander soort suiker zijn? Zet ik de oven te heet, te koud? Ligt het aan die onwillige, geen-zin-om-te-kneden handjes van me? Is mijn karma fout? Staat mijn aureool misschien scheef?

Help deze dame met mogelijke oplossingen de zomer door. De eerste aardbeien hebben zich al aangekondigd en de frambozen staan al te dringen. Ik blijf dol op rood fruit, toegedekt met een laagje knapperigheid. Zonder lijm. Dus voor iedereen die wil/kan helpen: Roept u maar!!
O ja, op de foto een rabarbercrumble. Valt jullie al iets op?