De Eetkamer - Middelburg

Restaurant De Eetkamer ligt in het historische hart van Middelburg, vlakbij de prachtige eeuwenoude Abdij, verstopt achter historische gevels, maar vlot te vinden via een sfeervol straatje.

Een avondje doorbrengen bij Emma en Jan de Pree is altijd weer een feestje. Emma is een innemende gastvrouw en haar Jan tovert de meest smakelijke plaatjes op ons bord. Zijn keuken is overwegend Frans met hier en daar subtiele Oosterse invloeden. Het interieur in hun sfeervolle restaurant is klassiek-huiselijk. Comfortabele, leren stoelen rond veelal ronde tafels. Helderwit tafellinnen en prachtig serviesgoed. Grote bloempotten gevuld met glanzend-groene planten.

Als we die avond rond 17.30 binnenstappen is het er al aardig druk. Een gezelschap van circa 15 personen begint zojuist aan de amuses. Ons eigen gezelschap bestaat uit 5 personen. We worden allerhartelijkst begroet door Emma en krijgen een fijne, ronde tafel aangewezen dicht bij het raam. In sierlijke glazen staan dan al flinterdunne knabbels van brood en Parmezaanse kaas klaar.

Als we eenmaal zijn bijgepraat en een eerste glas hebben gedronken, verschijnen de amuses. Een tartaar van huisgerookte zalm met pompoencrème, geflankeerd door een schattig kopje soto ajam á la Jan. Beide gerechtjes zijn licht en fris en smaken naar meer.

Omdat de wijnsmaken per persoon nogal ver uiteen liggen, besluiten we elk afzonderlijk bij iedere gang ons glas erop aan te passen. De ene kant van de tafel begint met een Rueda Oro de Castilla; de andere kant met een Picpoul de Pinet uit de Languedoc en een Chardonnay van het huis Domaine Caletis. De wijnen vallen bij iedereen in de smaak.

Een zuurdesembroodje van ’t Vlaamsch Broodhuys komt op tafel, daarbij een leistenen plateautje met sel de gris, boter en heerlijk grassige olijfolie.

Ons voorgerecht bestaat uit een ballotine van zalm met avocadocrème en aspergepunten. Tussen de zalmhelften bevinden zich verrassend frisse basilicumblaadjes. Op het bord bovendien een zalfje van pompoenpuree met hints van gember. Een smakelijk en uitgebalanceerd gerecht.

Terwijl de picpoul de pinet en de chardonnay worden doorgedronken, kiest de andere helft van de tafel bij het tussengerecht voor een frisse sauvignon blanc. Dunne tagliatelle met Oosterscheldekreeft, truffelschilfers, overgoten met een jus van wortel en gevogeltebouillon. Erbij jonge tuinboontjes. Het bord oogt elegant en licht en zo smaakt het ook.

Voor de vleeseters bestaat het hoofdgerecht uit een specialiteit van het huis: anjouduif met ganzenlever in korstdeeg. Er wordt goedkeurend gesmikkeld, het duifje is supermals en het korstdeeg krokant, zoals het hoort. Een Portugese Dao Quinta de Cabriz Tinto begeleidt het duifje. Helaas is er iets mis gegaan met de foto, hierop was de vogel kennelijk gevlogen.

De niet-vleesters krijgen een fikse moot wilde zeebaars, geserveerd op Thaise wijze met een krachtige jus op basis van kreeftenbisque, kokos, limoen, sereh en pandanblad. De vis is perfect van cuisson en de combinatie met de fris-zoete saus is echt een schot in de roos wat mij betreft.

In kleine, koperen steelpannetjes worden er bij de hoofdgerechten overheerlijke aardappelbolletjes geserveerd.

Als laatste gang een mooi opgemaakt bord met links een bavarois van framboos, afgewerkt met gebrande merinque. Midden op het bord een veeg caramel en links op een amandel-sinaasappel kletskopje een verrukkelijke sorbet van bloedsinaasappel. In een apart glas een mousse van rabarber, afgewerkt met een vlinderlicht schuim van eveneens rabarber.

We sluiten af met koffie en thee, die vanzelfsprekend worden vergezeld van diverse huisgemaakte snoeperijtjes, waaronder Jans beroemde madeleines. Heerlijke cakejes die wegsmelten op mijn tong.

Als kleine verrassing wordt tussendoor nog een minischaaltje crème brûlée  aangeboden, koele custard onder een knapperig gebrand bovenlaagje.

Als chef Jan klaar is in zijn keuken komt hij ons persoonlijk de hand schudden. Het blijft leuk om even te kunnen babbelen met degene die een avond lang al die heerlijkheden heeft bereid. Het gezelschap prijst zijn kookkunst, maar Jan blijft, zoals gewoonlijk, een bescheiden mens die vindt dat hij slechts doet wat hij het liefst doet, nl achter de kachel staan.

Voldaan en intens tevreden verlaten we rond 12 uur De Eetkamer, om daarna elk zijns weegs te gaan. Dag Emma en Jan, tot de volgende keer!