Mijn moedertje is met haar 82 jaren een dappere dodo. Dat is een compliment. Zeven dagen per week kookt ze haar potje met altijd verse ingrediënten. Ik schreef er hier al eerder over. En als ik een beetje lamlendige dag heb en het koken die dag bijna wil cancellen, denk ik aan haar. Hoe trouw en gedisciplineerd ze haar aardappeltjes schilt vóór het middaguur, evenals de bijbehorende groente klaar zet.Als de weergoden daarboven echter snode plannen aan het smeden zijn om de Mensheid hier beneden lekker veel overlast te gaan bezorgen, krijgt mama iets paniekerigs over zich. Want “mee veul sneeuw kan ik er nie deur”. Zei ze gisteren tijdens het laatste telefoontje. Dat liegt ze zeker niet, want als er veel sneeuw ligt, mág ze zelfs de deur niet uit van mij. Twee gebroken heupen en twee gebroken polsen is wel genoeg, vind ik. Niet dat de sneeuw daar de oorzaak van was, maar toch …..
Gelukkig kan ik haar direct geruststellen. Appie heeft sinds kort de bezorgservice uitgebreid tot aan haar adres. Daar heeft ze wel oren naar. Ja, mam, je moet wel voor minstens € 70,00 besteden, maar daar wordt het zelfs voor op je keukentafel gezet. Ze humt instemmend.
Vandaag belt ze opnieuw. “Ik heb eigenlijk weinig aan die bezorgservice, want ik heb nooit zoveel contant geld in huis. Dus dan moet ik toch eerst geld gaan pinnen”. Nee, mam, ik betaal voor je via internet. Gaat meteen van je rekening af. O ja? Echt, geloof me maar, het is heel gemakkelijk voor je.
Uit voorzorg heb ik haar alvast geregistreerd als “bezorgklant”, zodat ik, mocht de sneeuwval Siberische vormen aan gaan nemen, meteen kan gaan shoppen bij meneer Appie. Natuurlijk weet ik dat ze het liefst zelf winkelt, zodat ze groenten en fruit op versheid en kwaliteit kan beoordelen, langdurig kan snuffelen tussen de bonusaanbiedingen en ook meteen een leuk loopje heeft, maar als het risico groter wordt dan het voordeel, gaan we fijn teleshoppen. Leve de vooruitgang!
Wat en mooi blog! Wees maar zuinig op je lieve moederje hoor Nell!
BeantwoordenVerwijderen@Jolanda: ben ik ook, hoor! Heel zuinig. Ze mag niet voor niks niet naar buiten bij sneeuw/gladheid ;-))
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder is ook 82 Nell. Ook nog heel flink, maar ze mag van mij ook niet buiten met sneeuw en/of als het erg koud is. Gelukkig woont ze vlakbij en kan ik dan voor haar de boodschappen doen. Bezorgservice hebben we hier helaas niet.
BeantwoordenVerwijderenToen ik de kop 'ons mam' zag, dacht ik direct dat het een blog van jou zou zijn. Mijn moeder is wel een stukje jonger (vandaag 69), maar woont wel helemaal in Drenthe. Als zij 82 is ben ik dus ook zeker niet in de buurt. Mijn broer en zus ook niet. Lijkt mij er lastig. Toch mooi hoe mensen zolang routine houden, ik herinner mij mijn oma ook altijd kokende tot ze echt niet meer kon. Gingen we zondag's eten, groentesoep met balletjes en echte oma stoofvlees (zo heet het nog steeds bij ons). Gr, Gerry
BeantwoordenVerwijderenWat een lieve en zorgzame dochter ben je, Nell. En groot gelijk dat je haar er met al die gladheid niet op uit laat gaan. Ik vind het al een gedoe, al dat geglibber en geglij (tot grote hilariteit van de kinderen, dat dan weer wel :-))
BeantwoordenVerwijderen@Myriam: o, wat fijn, dat je moeder lekker dichtbij woont. Ik wou dat dit bij ons ook zo was, vooral omdat ik enig kind ben en me dus superverantwoordelijk voel voor mam.
BeantwoordenVerwijderen@Gerry: oooo, 69 is nog zó jong. Jouw moeder kan nog even lekker vooruit op eigen kracht. Hoop ik toch in ieder geval voor jullie beiden. Leuk ja, die ingesleten gewoontes van onze oudere generatie. Ze zijn niet stuk te krijgen.
@Karin, vanzelfsprekend wil je goed zijn voor je ouders, dat is toch niet meer dan normaal? Zij hebben je gevoed, verwarmd en vertroeteld. Dan doe je heel graag dingen terug.