Mijn buren en ik

Ik koester een onuitroeibare liefde voor mijn buurtjes. Wat zijn ze hartverwarmend, met hun dynamische joei de vivre-mentaliteit en hun schattige verkleinwoordjes.

Als ik bij hen op bezoek ben, lijkt het alsof de wereld plotseling minder kleurloos wordt. Er hangt een soort van blijdschap in de lucht, die me met één vingerknip van mijn winterblues bevrijdt.

Mijn buurtjes wonen in Vlaanderen. Niet zo heel ver bij me vandaan. Dus kan ik ze zonder probleem met enige regelmaat een bezoekje brengen. Gelukzalig dwaal ik er rond in hun grootste supermarkt, de Carrefour. En altijd ontdek ik weer producten die hier (in Nederland) niet te koop zijn. Dat wil zeggen: niet bij onze Appie.

Afgelopen vrijdag was ik er opnieuw. Likkebaardend leg ik de befaamde “Belze” koffiekoeken in mijn kar, gevolgd door het echte bruine (ofwel grijze) brood. Daarna is de chocolade aan de beurt en de befaamde Brugse blomme. Op naar de charcuterie voor de onweerstaanbare hesp en rilettes. Verder wordt het karretje gevuld met Leffe, Chimay, Orval trappist. De wijnafdeling is zó uitgebreid dat ik bijna geen keus weet te maken. Terug weer naar de koeling voor de gezouten roomboter en de platte kaas. O, en bij het non-food vind ik nog een lief maatbekertje van 1 dl. Mag ook mee.

Bij de kassa blijkt het Complimentendag te zijn. Naast de gebruikelijke klantvriendelijke benadering krijgen we een kaartje. Met tekst. Bedoeld om de positiviteit waar zo’n dag voor in het leven is geroepen, kracht bij te zetten.

En omdat ik zoveel van jullie hou, geef ik deze boodschap met liefde door aan al mijn zuiderbuurtjes: ge zijt nen toffe peer!