Bakkie troost

Aanzwellende wind die een mozaïek van waterdruppels op mijn kamerraam tovert. Regen. Véél regen. Natte kop. Koude rillingen.

De oude man die roept: palmbommen motte ze d’r opgooien. Net zoals hij gedaan hep, die Assam.

Afgekeurde geagendeerde betalingsopdrachten. Melk die overkookt. Een juffrouw die niet terugbelt. Het glas dat breekt. En vier verzopen katten in mijn achtertuin.

Kortom, de ondraaglijke grijsheid van ons bestaan kent zo zijn hoogtijdagen.

Tijd voor een bakkie troost. Mijn eigen, goudgele schouder in barre tijden. Kerriesoep! Om alvast stiekem even een traantje bij weg te pinken. Voordat het allemaal nóg erger wordt.

Let’s enjoy autumn! *slurp*