Na ons laatste bezoek in september vorig jaar, hadden we hoge verwachtingen. Jammer dat met name de keukenbrigade dit keer behoorlijk wat steken liet vallen.
De vissoep van een van de tafelgenoten bleek na het proeven een waterig bouillonnetje waarin garnalen dreven. Geen vis te bekennen. Tafelgenoot protesteerde en vroeg dan maar om aspergesoep. Ook die bleek aan de dunne kant en miste de volle smaak van het Witte Goud. In een streek waar de aspergevelden overal het landschap sieren, is dat bepaald een gemiste kans.
Toen twee van de vier tafelgenoten proefden van hun hoofdgerecht (traditoneel bereide asperges met ham, mimosa van ei, roomboter) zag ik wederom teleurgestelde gezichten. Teveel zout, slappe frietjes i.p.v. eerlijk gekookte aardappeltjes, nee, het was niet zoals thuis.
Mijn tarbot was overigens supervers en heerlijk. Ook de vis van de andere tafelgenoot was prima in orde. Opvallend is wel dat de tarbot elke vorm van groente moest ontberen, de aankleding bestond uit risotto.
Nagerechten in orde, maar zagen er opnieuw "uitgekleed" uit. Een halve aardbei bij drie bolletjes roomijs is nogal magertjes.
Wat gebleven is, is de keuze aan geweldige wijnen per glas. Complimenten daarvoor! Evenals voor de bijzonder vriendelijke jongedame die ons bediende.
Om voor dit alles ruim tweehonderd euro te moeten neertellen, is écht veel te veel, dames en heren Spuihuis. Wij wachten in ieder geval even op betere tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten