Genoegens van het Vlaanderland

Ze kennen er geen keurig geplaveide wegen. Geen Koninginnedag. Geen Bossche bollen of Limburgse vlaai. En nee, zelfs geen regering, hoewel daar op dit moment hard aan wordt gewerkt.
Ik heb het over ‘t Vlaanderland, over onze goedlachse zuiderburen.
Zij hebben zóóóveel lekkernijen die wij hier node moeten missen. Ik noem de voortreffelijke kazen (o, die heerlijke Brugse Blomme), de hammen (de 12 maanden gerijpte Ganda) en niet te vergeten hun grote collectie bieren (Chimay, Westmalle, Leffe). En wat te denken van het prima brood, dat er niet alleen rustiek uit ziet maar ook nog eens echt smaakt naar gemalen graan. Heel wat anders als onze kleffe, deegsneetjes die van papier lijken te zijn gemaakt en die, tijdens een flinke tochtvlaag, zomaar van je bord af kunnen waaien.

Ten minste een paar maal per jaar reizen de Man en ik af naar Antwerpen om ons aldaar te laven aan de Bourgondische sfeer. Afgelopen vrijdag was het weer zover.
In Vlaanderen blijft het Genieten in het kwadraat, waardoor ons lijstje met voornemens niet of slechts gedeeltelijk wordt afgewerkt. Zoals gewoonlijk treuzelden we veel te lang bij Habitat en Inno, vergaapten wij ons watertandend aan de uitgestalde waren in de etalages van de talloze patissiers, traiteurs en charcuteries, om tenslotte te blijven steken op de Groenplaats, alwaar we ons te goed deden aan een heerlijk glas wijn en fijne garnalenkroketjes. Intussen was de schemer ingetreden.

Gelukkig was er daarna nog wel tijd voor een supersnel (ondergronds) bezoek aan de Carrefour. Maar kookwinkel Soly bleef op ons lijstje staan, evenals The Chocolat Line, de chocolatier die de meest waanzinnige combinaties weet te bedenken. Ook nog steeds niet bezocht: kaasmeester Michel van Tricht, even buiten Antwerpen, in Berghem.

Het is niet erg. Zo houd ik deur op een kier, om een volgende keer een excuus te hebben voor een nieuw uitstapje. Want ik heb ze voor altijd in mijn hart gesloten, die buurtjes van ons. En niet alleen vanwege hun rijke, culinaire cultuur. Ook vanwege de woorden die zij als pareltjes uit hun mond laten rollen. Melodieus, taalzuiver en altijd voorzien van die schattige verkleinwoordjes.

Als je dan ook nog eens in één van de smalle straatjes dit gedicht op een gevel ziet prijken, dan gaat mijn poëtische hart echt sneller kloppen. Lieve buren, jullie bezitten de on-Nederlandse eigenschap om het niet-tastbare fijnzinnig tot uitdrukking te kunnen brengen. I love you all ….