Zo’n 12 jaar geleden bevond ik mij in een soort van Hotel waar ik niet eens van tevoren gereserveerd had. Mijn verblijf aldaar was ondanks de grenzeloze gastvrijheid van het bedienend personeel, niet echt rustgevend te noemen. Er werd met grote regelmaat – noem het té vaak – aan me gevraagd hoe ik mij voelde en ook het hoofdkussen werd herhaaldelijk opgeschud. Jammer dat er zo weinig aandacht aan het interieur besteed was. Een weinig kleurrijk geheel. Behoorlijk steriel zelfs. En die hinderlijke machines op de kamer, vervaarlijke bliepjes voortbrengend, gingen na verloop van tijd ook danig op mijn zenuwen werken. Ik miste mijn eigen bed, mijn man en de hond. In die volgorde, ja.
Alle gasten binnen dit hotel hielden zich urenlang bezig met waarheidsvinding. In een cycloon van geroezemoes hoorde ik: het is de stress. Werk. Druk, druk, druk. Cholesterol. Erfelijk hè? En bloeddruk dan? Bla, bla, bla. Ik werd er ziek van. Of was ik dat al? Hoe zat het ook alweer?
En toch was het er niet slecht. Bij het uitchecken hoefde ik absoluut niets te betalen en kreeg ik zelfs nog een koffer vol roze, witte en gele snoepjes mee. Ik kreeg het advies wat vaker een glaasje rode wijn te drinken. Aardig, heel aardig allemaal.
Toch mijd ik vanaf die tijd dit soort Hotels angstvallig. Ik wil er nooit, echt nóóit meer ongevraagd heen. Ik ging eens praten met mijn Baas, zocht een goede slijter en kiepte de friteuse leeg. Om mijzelf een gezonde toekomst te garanderen, hield ik mij vast aan een aantal standpunten. Zo min mogelijk vet binnen krijgen, was er één van. Geen onnodige drukmakerij ook. Meer hart op mijn tong. Dat soort dingen.
Dat alles lukt me tot op de dag vandaag redelijk goed. Alleen die knapperig gebakken frietjes moeten missen ……. ooooow, wat heb ik het er soms moeilijk mee. Vooral ’s avonds zo tussen half 9 en half 10, na een povere avondmaaltijd van louter vetarm materiaal. Enfin, ik heb in de loop der tijd gemerkt dat jezelf kwellen met allerlei “verboden” ook niet altijd het gewenste resultaat oplevert. Sterker nog: een mens kan er dusdanig chagrijnig door worden dat het zelfs averechts werkt!
Dus trakteer ik mijzelve een aantal keer per jaar op frietjes. Mét mayo. Weliswaar van de snackbar om de hoek, maar daarom niet minder lekker. Als u mij dan ziet smikkelen van al die calorieën, gelooft u vast niet dat ik al ruim over de helft ben.
Daarna geen schuldgevoel, nee. Ik sta dit mezelf toe en geniet ervan. Volop. Want morgen kan het zomaar over zijn.
Grappig, daar geef ik nou niets om. Eet nooit patat. Maar inderdaad je moet jezelf wat gunnen, het leven moet leuk blijven.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig vind ik aubergines met tomaat en mozzarella ook heel erg lekker. Er kan dus flink worden afgewisseld hier in huis! Bovendien vind ik zelfgebakken frietjes het allerlekkerst. Maar ik sta mezelf niet toe ooit opnieuw de friteuse te vullen. Lekker gezond dus.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nell, weer zo leuk geschreven! Ik had pas halverwege je bericht door wat voor 'hotel' je bedoelde :-).
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je het zo goed volhoudt, dat gezond leven!
Ik zou ook wel zonder frietjes kunnen, maar zonder zoetigheid (en vooral chocolade) daarentegen.... :-)
Ik wens je een fijne week, geniet van de zon!
Groetjes
Marian
Goh, dat je dat kan! Ik mag van de diëtiste 1x per twee weken frietjes eten. Ben - als rasechte Belg - gewend ze iedere week te eten, dus ik vind dit best al moeilijk.
BeantwoordenVerwijderen@Marian, zonder chocolade kan ik dan weer heel goed. En och, zonder frietjes eigenlijk ook wel. Ik lijd geen honger natuurlijk. Het is pure verwennerij (zou mijn moeder zeggen)
BeantwoordenVerwijderen@Myriam: ben ik blij dat ik een 'Ollander ben. Anders had ik het nóg vele malen moeilijker misschien ;-))
Jaren lang was ik één van het personeel in zo'n hotel. Heb nog in wat andere 'soortige' hotels gewerkt en tot slot kom ik als personeel bij u thuis.
BeantwoordenVerwijderenEn ja, wil je jezelf gezond houden dan ben je verplicht te eten wat je lekker vind. En frietjes passen daar ook goed in.
Ik maak ze altijd zelf. (Nu kan ik ook geen friet bakken die uit een zak komen, raar maar waar...) En ik bak ze in zonnebloemolie. Gewoon in een pannetje. Niks friteuse, die heb ik niet eens.
;)
Sjonge, mw. Es, had u dat niet even kunnen zeggen tegen mij. Dan had ik het Hotel gekozen waar u werkte indertijd.
BeantwoordenVerwijderenGoh, en nu dus als thuisbetermaker werkzaam? Is dat inclusief maaltijden? Dan blijf ik voortaan thuis ;-)