Geroosterd brood

Soms komt een mens in geen maanden langs “AF” en soms wordt je er als vanzelf, door het toebedeeld krijgen van een Kanskaart, naar toe gestuurd. Dat heet een meevaller.

En wat doet ieder gemiddeld mens na het innen van een meevaller? Zij gaat op koopjesjacht. De oplettende lezer heeft al gezien dat hier slechts het persoonlijke voornaamwoord “zij” van toepassing is. Ik schaar mijzelf met enige schaamte onder deze laatste groep.

Bijna al mijn (persoonlijke) uitgaven worden gestoken in boeken en/of culinaire zaken. Daar kan een high-tea onder vallen, maar tevens dat schattige, drupvrije olieflesje dat al zo lang op het verlanglijstje staat. Onderdelen van servies, ook van die dingen die mij nooit gaan vervelen.

Voor deze mega-meevaler wilde ik het nuttige met het aangename combineren. Het moest per se iets zijn wat functioneel was, d.w.z. het moest met enige regelmaat van pas komen in de keuken én het oog moest er ook nog eens door gestreeld worden.

Verlekkerd had ik dan ook al verschillende keren rondgeneusd op de site van Kookpunt. Naast een fysieke winkel aan het Noordplein te Rotterdam kent deze zaak ook een virtueel luilekkerland, waar het o zo gemakkelijk shoppen is. Vooral als je, net als ik, ergens tussen de klei en de kerktorens zit weggemoffeld.

Ik heb lang gedubd. En nog meer gedubd. Er staat daar zoveel dat voldoet aan bovengenoemde eisen. Omdat ik best vaak vis invries heb ik bijvoorbeeld lang geaarzeld bij de vacumeerapparaten. Het voorkomt vriesbrand en komt dus de smaak van het product ten goede. O ja, een glazen mengkom voor mijn ouwe, getrouwe Kitchenaid zou ook best handig zijn. Daarna twijfels bij de perfecte Japanse messen en uiteindelijk een ijsmachine van Magimix in het winkelmandje gelegd en (nooit impulsaankopen doen) nog net niet op Bestellen geklikt. Een nachtje slapen doet vaak wonderen. Laat lampjes branden. Ik vind ijs eigenlijk altijd te koud. En ik krijg er dorst van.

De volgende dag was het me helemaal helder. Het werd het broodrooster van Magimix. Het oude apparaat is dik 20 jaar oud en begint een tikkeltje shabby uiterlijk te vertonen. En ik ben dol op getoaste boterhammen (liefst bruine), besmeerd met dik roomboter en daarbovenop een dun laagje marmelade. Gelukzalige momenten om te ervaren hoe de knapperige, warme toast de boter doet versmelten met de zoete jam. Om er daarna je tanden in te kunnen zetten … bestaat er een perfecter ontbijthapje? Glaasje thee of sinaasappelsap erbij, Vroege Vogels op de radio en een thermometer die zomerse waarden aangeeft. Mijn eigen high breakfast noem ik het. Een goed begin voor een lekker luie zondag.