Vadouvan

In mijn familie houdt zich een Keukenfee schuil. Ze wil er niet van weten, dus sshhhttt, mondje dicht. Ze kan toveren met eieren, bloem en boter, maar evenzo goed met eendenpootjes en ganzenvet. Of met duif en bospaddenstoelen. Met al die heerlijkheden weet zij de wereld een beetje mooier te kleuren. En o zo vaak laat zij anderen meegenieten van haar sprookjes. Zo iemand dus. Een echte Goede Fee.

Dit weekend tikte zij met haar stokje haar goed gevulde kruidenkastje open en liet een voor mij totaal onbekend kruidenmengsel zien: Vadouvan. Ik had er echt nog nooit van gehoord, laat staan gebruikt in mijn eenvoudige keuken. Toen ze het potje opende, kwam er een zonnige, warme geur vrij. Ik rook kerrie, kaneel, fenegriek en mosterd, maar tegelijkertijd nog veel meer. Het had een beetje rokerig, zoet aroma. Voor mijn geestesoog galoppeerden sultans in goudbrokaten gewaden op witte paarden voorbij. Een drukke Oosterse markt waarop gesluierde vrouwen met aandacht en precisie hun voedsel uitzoeken. Zinderende sahara’s. Fata Morgana’s. Koele oases. Dat soort dromen. En op datzelfde moment wist ik dat ik dit wilde gaan gebruiken in diverse gerechten. Ik kreeg een puntzakje proef-vadouvan kado.

Over vadouvan is niet zo heel veel informatie  bekend. Het zou een ontdekking zijn van Franse kolonisten in India. Om die reden wordt het ook wel Franse curry genoemd. Het is een Indiaas gefermenteerd kruidenmengsel  en zoals veel kruidenmengsels varieert de samenstelling per regio. De werkelijke smaak is dus afhankelijk van waar je het koopt.

Het maakt me allemaal niet zo gek veel hoe de exacte samenstelling is. Als het maar lekker wordt en ik me voor even kan wanen in een sprookje uit Duizend-en-één-Nacht. Want geluk zit nooit in het product zelf, maar in de droom erachter.