Grasduinen op Schouwen-Duiveland

 

Het heeft iets magisch, rondcrossen door boswachterij Westerschouwen. Naast het heuvelachtige duinlandschap met uitgestrekte zandverstuivingen vind je er duinweiden, lieflijke doorkijkjes, feeërieke vennetjes en vogelrijke bosranden. Loof- en dennenhout wisselen elkaar in rap tempo af. Van de robuuste Corsicaanse den tot aan de fragiel wiegende lijsterbes, alles is aanwezig in dit prachtige natuurgebied dat lijkt te zijn weggeplukt uit een mythische fabel. Goed, je hebt gelijk, ik overdrijf. Dat is altijd zo met mensen die verliefd zijn. Vanaf de allereerste keer dat ik kennismaakte met deze 330 ha grote boswachterij heb ik mijn hart eraan verpand. Het ruisen van de branding (waar je ook bent, overal hoor je de nabijgelegen Noordzee), het getsjilp in de bomen, het geheimzinnige geritsel van sprinkhanen en krekels in de bermen, de stilte op de eindeloze zandvlakten, het  gaat me nimmer vervelen hier rond te dolen.

De hoofdingang is bij de excursieschuur aan de Kraaijensteinweg. Op deze zonnige, maar winderige dag kiezen Man en ik echter voor de ingang aan de A. van der Weijdeweg. Als we kort daarna het wildrooster oprijden, zien we de autochtone bewoners van dit natuurgebied al opdoemen. Het is een fikse menigte dit keer. Vanonder hun lange manen keuren ze ons geen blik waardig en scharrelen stoïcijns verder. Met de uiterlijke kenmerken van een ruige zeebonk: behaard, gespierd en met een redelijk verweerd voorkomen, voelen de ruim 90 Shetlandpony's zich volledig thuis in deze voor hen natuurlijke habitat. En het gekke is: ik ben niet eens bang voor deze beestjes, terwijl ik normaal gesproken al bij het minste geluid van trappelende paardenvoetjes zelf zo'n beetje op hol sla. Enfin, het zal de rustgevende entourage zijn. Hoewel ze zich heel fotogeniek weten te gedragen, is mijn fascinatie voor ze opnieuw vele malen groter dan de behoefte ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Het is niet anders.

Halverwege onze tocht komen we via een fikse afdaling aan bij de zogeheten zeereep. Een duinenrij  die direct grenst aan het Noordzeestrand en vaak functioneert als zeewerend duin. Op deze imposante zandverstuiving is slechts flora te vinden die weinig eisen stelt, zoals het befaamde helmgras, St. Jacobskruiskruid, duindoorn en de blauwe zeedistel.

Boswachterij Westerschouwen is, met uitzondering van de aan de noordzijde gelegen Meeuwenduinen, grotendeels vrij toegankelijk. Te voet, per fiets of met een paard het gebied in, het is allemaal mogelijk. Er is een speciaal rondlopend tegelpad aangelegd waar rolstoelgebruikers gebruik van kunnen maken. Verder tref je er picknicktafels, fietsenstallingen, infopanelen, een schuilhut en twee uitzichttorens.

Genoemde Meeuwenduinen zijn vanwege de rust beperkt toegankelijk. Dus alleen op de gemarkeerde wandelroute en buiten het broedseizoen (15 maart tot 15 juli). Je kunt daar dan enkel wandelen onder leiding van een gids.