Rommelpot

Ik zou best anders willen, maar de waarheid dwingt mij te zeggen dat ik soms behoorlijk wanordelijk gedrag ten toon weet te spreiden. Ja, óók met betrekking tot de maaltijden. Ons dagelijks eten dus. Ben ik soms weken achtereen in the mood om dagenlang braaf een heuse eetplanning te maken, met hetzelfde gemak kan ik mezelf in slaap sussen met de geruststellende aanblik van een overvolle koelkast. Valt altijd wel een gerecht van te maken. En zo sukkelen ik en mijn culi-ego kalmpjes de “makkelijk-aan-modus” in.

Waarna ik, op die zonnige zondagmiddag, moet vaststellen dat ik weliswaar buffelmozzarella en smakelijke tomaten voorhanden heb (mocht ik een salade caprese willen maken), maar geen basilicum. Dat ik prei, ui, verse kruiden en spek in voorraad heb (voor een voedzame aardappel-preisoep), maar geen aardappelen. Dat er dieppaarse, rijpe aubergines glanzend liggen te loeren naast de komkommer, de verse knoflook en de Turkse yoghurt (voor herhaling vatbaar: auberginekaviaar op een pitabroodje, met sla, tomaat en lekker veel tzatzikisaus) maar dat de pitabroodjes pardoes verdwenen blijken te zijn.

Goed, daar zit je dan, met je hoofd vol ideeën en een lege tafel. Gelukkig is er dan de nieuwe winkelsluitingswet die uitkomst biedt. Zelfs in Zeeland mogen bepaalde supermarkten (die zich zo nodig de naam van een groot, grijs beest met een slurf hebben weten toe te eigenen) op de Grote Rustdag hun deuren open stellen voor heidenen als ik. Ik schrijf 14.30 uur.

Op naar deze foodmarket dan maar. Ter plekke zie ik opvallend weinig activiteit. Hmmm, ik geloof in mezelf, dus toch maar eens voor de deur gaan staan. Geen enkele reactie. Het geel-zwarte bordje naast de deur vermeldt dat de openingstijden op zondag van 16.00 tot 20.00 uur gelden. Grrrrrrrrr…....

Eenmaal thuis, - met een tas vol frustraties – doe ik mijn verhaal bij mijn eigen Huispsycholoog. Hij kijkt me ietwat meewarig aan en roept kalm: dan eten we toch gewoon brood. Met sla of zo. Maak toch niet zo’n punt van dat eten. Die Man van mij is gemakkelijk. Heel gemakkelijk. Maar een armzalig bammetje met een al even armetierig blaadje sla, eventueel aangevuld met een plakje tomaat, is toch echt mijn eer te na. Dus rommel ik een soort van salade caprese in elkaar. Zonder het meest essentiële onderdeel, jawel: de basilicum.

Dan wil ik daarvan óók nog per se een foto maken. Waarom? Ook geen idee eigenlijk. Op die foto ontdek ik een soort van chaotische wildplukkerij.  De jongens en meisjes bij het gerespecteerde Foodgawker zouden bij het aanschouwen van zoveel onbenul, driedubbeldikke zuchten slaken. Maar goed, in enkele uren voltrekt zich dergelijk rampspoed en gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer.

En dan nu de hamvraag. Wat wil ik met dit geneuzel nu eigenlijk allemaal wereldkundig maken? Dat een mens niet zonder gedegen planning kan? Beter ten halve gekeerd dan ten hele verdwaald? Van dik hout zaagt men planken? Ik heb er lang over nagedacht en kwam tot de volgende conclusie. Dit gaat over Olifanten en muggen. Of specifieker nog: het omgekeerde. Waarvan akte.

Pita-pizza's - Jeroen Meus

Ingrediënten (voor 4 personen):

8 (grote) pitabroodjes

voor de tomatensaus:
1 ui
1 teentje knoflook
400 g tomatenstukjes in blik
80 g tomatenpuree (geconcentreerd)
een snuif oregano of Provençaalse kruiden
peper
zout

toppings voor de pizza's:
1 bosje rucola
250 gr gekookte ham
250 gr buffel mozzarella
200 g gemalen kaas (Emmentaler)

Bereidingswijze:
de tomatensaus:
Pel en halveer de ui. Snipper de ui in fijne stukjes.
Schenk een scheutje olijfolie in een stoofpot. Laat de olie heet worden en stoof er de uisnippers in, op een matig vuur.
Pel de knoflook, snij de teen in stukjes en plet ze tot pulp. Laat de pulp meestoven met de ui.
Voeg een flinke snuif gedroogde oregano (of Provençaalse kruiden) toe.
Doe de geconcentreerde tomatenpuree in de pot, roer en laat de rauwe smaak er uitbakken.
Giet de tomatenstukjes in de pot. Proef even en kruid de saus met wat peper en zout.
Laat de saus 10 tot 15 minuten op een zacht vuur pruttelen en de dikke saus gebruiksklaar.

de toppings voor de pizza's:
Spoel de rucola schoon en laat de blaadjes goed uitlekken.
Snij de bol mozzarella eerst in plakjes, en vervolgens in kleine dobbelstenen.
Snijd de ham in blokjes van ong. 0,5 tot 1 cm breed.
Neem de gemalen kaas erbij.

Afwerken van de pizza’s:
Verwarm de oven voor op een hoge temperatuur. 220°C is ideaal.
Snij de dikke pitabroodjes in twee helften. Gebruik een broodmes om het broodje rondomrond open te snijden. Uit elk broodje haal je op die manier twee pizzabodems, elk met een gebakken kant en een zachte kant.
Leg een dubbel vel aluminiumfolie op je werkplank. Druppel er een beetje olijfolie over, en smeer dit uit. Gebruik hiervoor bv. een keukenpenseel.
Leg een (half) pitabroodje op de ingevette folie. Leg altijd de zachte zijde naar boven.
Smeer een lepel van de tomatensaus over het broodje.
Strooi er hamblokjes en dobbelsteentjes mozzarella over.
Werk elke pita-pizza af met wat gemalen kaas.
Bak de pizza’s in de gloeiend hete oven op 220°C. Een pizza is klaar na zo’n 8 tot 10 minuten.
Strooi een beetje frisse rucola op elke kleine pita-pizza en serveer meteen.

Bron: Dagelijkse Kost - Jeroen Meus

Salade caprese, maar dan anders

Druk. Warm. Pijn. Doodmoe.

Sla. Tomaten. Avocado. Buffelmozzarella. Pijnboompitjes. Olijfolie.

Eten. Exit.