Paling in ’t groen, volgens Sam Uil

Iedereen die woont in de westhoek van Schouwen-Duiveland kent Sam Uil. Deze markante persoonlijkheid - grijs baardje, geruit overhemd, onafscheidelijke pet en goedlachs voorkomen - vaart elke dag de Oosterschelde op om zijn netten en fuiken te leggen. Kreeften en paling, daar gaat het Sam om. Vanuit zijn schuurtje onderaan de dijk bij het haventje van Burghsluis, verkoopt hij deze zilte lekkernijen. Verser kan je het niet krijgen. Niemand die beter weet hoe paling en kreeft hoort te smaken dan deze visser. Alles van buiten de azuurblauwe Oosterschelde heeft een nare grondsmaak. Vindt Sam. Daar valt niets mee te beginnen.  Daarom rookt hij zijn paling ook zelf, op zijn eigen authentieke manier. De iets dikkere soortgenoten worden verkocht om te kunnen bakken. Of te stoven, zoals in onderstaand gerecht.

Paling in 't groen is een gerecht wat bij onze zuiderburen veel bekender is dan bij ons. Om één of andere duistere reden wordt het hier in Nederland weinig gegeten. Terwijl het toch echt o zo lekker is. Het zurige van de kruiden en de wijn  in combinatie met het vette van de vis .... u mag mij er voor wakker maken. In Vlaamse kookboeken vind je wel 1001 recepten ervan. Met spinazie. Met room. Met eidooier. Zo nauw steekt het dus allemaal niet. Als je maar verse duimdikke paling gebruikt, in combinatie met een halve kruidentuin en een ferme scheut wijn en goede boter. Geen frutsels, geen fratsen. Veel meer is het eigenlijk niet. Maar lekker!

Helaas is een gemakkelijke bereidingswijze heel wat anders dan het betere fotografiewerk. Echt, het is niet te doen, dit gerecht een beetje fatsoenlijk op de gevoelige plaat te krijgen. Nu ligt dat vanzelfsprekend voor het grootste deel aan mijn klunzigheid op dit gebied, maar toch ... grijs-witte stukjes vis in een helgroene saus vertoont al snel de kenmerken van een smoezelige vijver gevuld met kikkerdril dat al geruime tijd over de datum is. Dus om jullie eetlust niet aan te tasten, heb ik gekozen voor een geleende foto van onze buurtjes bij Njam.tv. Een mens dient soms hard te zijn voor zichzelf.

Noot: zuring is bijna niet krijgen. Als je van wildplukken houdt, is het volop aanwezig, maar laat dat nu net niet mijn favoriete bezigheid zijn. En och, het is ook niet per se noodzakelijk. Je kunt gerust variëren met de samenstelling van de kruiden. Zelf houd ik wel altijd vast aan dille en salie. Dit keer heb ik in plaats van kervel, dragon gebruikt. Dit anijsachtige kruid gaat prima samen met vis.

Ingrediënten (voor 4 personen)
1 kilo dunne paling, in mootjes van 5 cm
100 gr gesnipperde ui
10 gr zuring
5 gr dille
10 gr kervel
10 gr peterselie
4 blaadjes salie
takje tijm
2 laurierblaadjes
1 dl droge witte wijn
1 dl visfond
100 gr boter
peper/zout.
1 dl ongezoete slagroom (optioneel)

Bereidingswijze:
Smelt de boter en voeg de uien en paling toe.
Bak het even flink door, blus af met de visfond en de witte wijn.
Voeg nu de salie, tijm en laurier toe en laat het geheel 10 minuten stoven.
Doe er daarna de fijn gehakte kervel, dille, zuring en peterselie bij.
Laat even goed doorpruttelen. Als je room wilt gebruiken, kun je deze nu toevoegen.
Breng het geheel op smaak met peper en zout.

Serveer de paling met gekookte aardappeltjes en een groene groente, zoals broccoli.

Bron foto: Njam. tv.

Verse ansjovis

Voor wie het nog niet wist: ansjovisjes zitten niet alleen in een blikje of potje met flink veel zout. Deze kleine visjes zijn een korte periode per jaar ook vers te verkrijgen in ons eigen land. Verbaasd? Toegegeven, je moet de adresjes weten, je geduld wordt vaak op de proef gesteld en in het meest slechte scenario kun je direct onverrichterzake terug op 'uus an. Dan is óf het weer te slecht geweest, óf de visjes lieten zich niet vangen die dag óf alle liefhebbers in de directe omgeving zijn er al met de buit vandoor. Op=Op heet dat in de moderne marketingstrategie. 

Waar zwemmen die beestjes dan eigenlijk? Ga nu niet meteen je hengel uit de schuur halen, want de kans dat je ze vangt is bijzonder klein. De visjes zoeken in de paaitijd lekker warm water op. De Oosterschelde is daarvoor een ideale plek, omdat er geen zoetwater binnenstroomt. Een ideale plek om hun eitjes af te zetten. Tussen eind april en eind juli is het daar op bepaalde plaatsen in de Oosterschelde dan ook een drukte van belang met ansjovisjes. Je zou denken: een makkie om te vangen. Fout! 

Om deze visjes te pakken te krijgen, dien je te beschikken over een soort van fuik in een V-vormige constructie. Daarnaast kan het handig zijn ook iets te weten over ondiep water, weerhout, vleuken en nog meer van dat soort vaktechnische zaken. Snel vis of geld binnenhalen is er niet bij, aangezien het vangen zeer arbeidsintensief is en de opbrengst erg wisselvallig. Dit heeft te maken met de temperatuurverdeling in het water en met het gedrag van de ansjovis. 

Kortom: het is eigenlijk best een ingewikkelde materie, deze zgn. "weervisserij". In het zuidwesten van Brabant, in Bergen op Zoom om precies te zijn, hebben een aantal families zich er van oudsher in verdiept. Ooit was er een levendige handel met tientallen vissers. Mede vanwege bovengenoemde redenen is het één van de beroepen die door de jaren heen bijkans is uitgestorven. Momenteel zijn er nog slechts drie weervissers actief. Weinig dus, veel te weinig, terwijl het toch zo'n puur en eerlijk ambacht is. Inmiddels is er dan ook een stichting opgericht met als doel het instandhouden van de weervisserij. Een prima initiatief wat mij betreft. Teveel van ons rijke, ambachtelijke verleden is inmiddels als zand door onze vingers weggeglipt. Laten we het pure handwerk en de producten hiervan blijven koesteren. 

Verse ansjovis kun je in deze tijd van het jaar eten in een aantal restaurants in Bergen op Zoom en omgeving. Het Spuihuis, de Bloemkool, orangerie Mattemburgh om er een paar te noemen. Vaak serveren ze daar ook het AAA-menu, t.w. asperges, ansjovis en aardbeien, het beroemde Bergse trio van streekeigen producten. Ansjovisjes smaken een beetje als verse sardines. De kleinere eet je met huid en haar op, van de iets grotere kun je beter even het graatje verwijderen. 

Mocht je de visjes, met een nodige dosis geluk, nog eigenhandig weten te bemachtigen, bebloem ze dan lichtjes en bak ze op een matig vuur in een klein aantal minuten goudbruin. Voeg een partje citroen, beetje remouladesaus en wat zeekraal of lamsoren toe. Meer toeters en bellen zijn totaal overbodig. We eten vis, vérse ansjovis. Zonder blik erom heen. Eerlijk. Maagdelijk. Zuiver. Precies zoals de Grote Uitvinder ze bedoeld heeft.

N.B. Ik word niet gesponsord om dit artikel te publiceren. Bovendien heb ik geen enkele commerciële connectie met de weervisserij als zodanig. Ik schrijf slechts over zaken die mij persoonlijk in beroering brengen. 

Vishandel van As Zeeland (vernieuwd) - Yerseke

Aangezien ik dol ben op alles wat in het water leeft en er nergens in Nederland zoveel aanvoer is van al die zilte zaligheden dan in Zeeland, heb ik er 35 jaar geleden voor gekozen om naar deze prachtige provincie te verhuizen. Nee, dat is een grapje. Het was een stukje huisvesting, een beetje meer inkomen en een heleboel liefde dat me hier toe bracht.

Amore’s gelukzalige vonkenregen is in de loop der jaren een beetje verbleekt misschien, maar mijn warme genegenheid voor allerhande heerlijkheden die de zee ons geeft, heeft nog niets aan kracht ingeboet.

Zeebaars. Tarbot. Mosselen. St. Jacobsschelpen. Garnalen. Je mag me er voor wakker maken. Opgewekt zal ik vork en mes ter hand nemen,  want een vers visje smaakt me altijd. Oók in het holst van de nacht. Vandaag was het weer de hoogste tijd om in te slaan. En als ik dat doe, dan is er voor mij maar één adres in heel Zeeland: vishandel van As Zeeland in Yerseke. Met het azuurblauw van zuiver Oosterscheldewater in de achtertuin van deze onderneming, spreekt het haast vanzelf dat er dagelijks aanvoer is van kraakverse vis. De kwaliteit van vis wordt voor het overgrote deel bepaald door zijn mate versheid. Daar heb ik bij Van As nog nooit iets te klagen over gehad.

Ik moet even zoeken naar de nieuwe ingang aan de Korringaweg 33, want  Arie en Maddy Schot hebben hun zaak recentelijk volledig gerestyled. Vitrines, toonbanken, bakapparatuur, wanden, alles is spiksplinternieuw en blinkt me tegemoet. Blikvanger is de grote, ronde koelvitrine met daarin uitgestald alle mogelijke soorten verse vis: roodbaars, zalm, dorade, rogvleugel, sliptong en nog veel meer. Ook de uitstekende kwaliteit schaal- en schelpdieren zijn, zoals vanouds, volop aanwezig. Mandjes platte oesters (0000) gaan hier vlot over de toonbank.

Maddy toont me enthousiast het vernieuwde homarium, waaruit een keuze te maken valt uit de diverse groottes (levende) kreeft. Op dit moment (begin mei-half juli) zijn het louter Oosterscheldekreeften die verkocht worden; volgens kenners de allerlekkerste die bestaan. Bij het aanzicht van zoveel voortreffelijk kreeftenvlees, spreek ik mezelf vermanend toe: dit jaar moet ik toch echt al mijn angst voor het zelf bereiden van dit exclusieve schaaldier opzij zetten en er gewoon stoutmoedig aan beginnen. Overigens wordt er buiten het seizoen plaats gemaakt voor de Canadese kreeft.

“We hebben zo’n uitgebreid assortiment omdat we veel aan de horeca leveren”, vertelt Arie Schot me desgevraagd. “Daar zitten ook veel sterrenrestaurants tussen en die wensen vanzelfsprekend  topkwaliteit geleverd te krijgen. Er wordt veel naar lijn- of haakgevangen vis gevraagd, dus lever ik dat. En we proberen ook zo veel mogelijk wildvangst aan te bieden. Kijk, die kleine tarbot, de kabeljauw en schol is allemaal wildvangst.” Hij wijst me de vis aan in de overvolle vitrine.

 

Op mijn vraag met welke restaurants precies samengewerkt wordt, volgt een bescheiden gemompel. Niettemin versta ik klinkende namen als La Trinité (Sluis), Pure C (Cadzand-Bad), Hof van Cleve (Kruishoutem België) en jawel, de recent verschenen ster aan Sergio Herman’s firmament: The Jane in Antwerpen! Als ik mijn enthousiasme hierover laat blijken, wimpelt Arie dit af met een schouderophalen. "Waar het om gaat is de vis," zegt hij achteloos, "die moet goed zijn. En vers. Met onze geconditioneerde eigen moderne bestelauto's leveren wij alles op locatie volgens alle strenge richtlijnen om de kwaliteit van onze producten te waarborgen."

Sinds kort heeft het hardwerkende echtpaar ook zelf een kok in de arm genomen. Deze verzorgt allerhande traiteurproducten. Ik zie aanlokkelijke hapjes zoals zalmvlinders met spinazie en hartige taarten, maar ook kant-en-klaarmaaltijden als visbami en tagliatella met garnalen. Tevens zijn er elke dag vers bereide salades voorradig. Met ingrediënten als tonijn, zalm of krab vormen zij een levensgroot verschil in smaak met de vergelijkbare producten uit de supermarkt!

Intussen heb ik mijn wensen kenbaar gemaakt: zalmstaarten, paling en wilde tarbotjes. En wat dan zo fijn is dat de minder aangename werkzaamheden als fileren, ontgraten, ontschubben, portioneren of sealen met alle soorten van genoegen voor de klant worden uitgevoerd. Het gekochte kan zó in de pan of in de diepvries.

Omdat het rond lunchtijd is, nemen de Man en ik even rustig de tijd om een vers gebakken lekkerbekje te verschalken. “Niks heek hier, maar échte kabeljauw”, fluistert Arie ons in het voorbijgaan toe.
“Dat is wel te proeven, hoor! Zo heerlijk mals als ze zijn”, roepen Man en ik in koor.
En dan meen ik toch echt een weliswaar verstolen, maar trots glimlachje te bespeuren op het gezicht van deze gedreven ondernemer.

N.B. Ik word niet gesponsord om dit artikel te publiceren. Bovendien heb ik geen enkele commerciële connectie met vishandel Van As Zeeland. Ik schrijf slechts over zaken die mij persoonlijk in beroering brengen.

Steenbok versus Vis

Oké, ik ben een behoorlijk koppig tiepje. Met een soort van hoorns. En als ik kwaad wil, gebruik ik die. Want daar zijn ze voor tenslotte.

Laat mij ook vooral niet los in de directe nabijheid van een Leeuw of Ram, want dan begint het Grote Feest in al zijn glorie. Fight for your right is vanaf de eerste seconde het motto. Zet mij echter naast een Tweeling of een Maagd en een levenslang verbond lijkt te zijn gesloten. We compenseren elkaar, vullen elkaars tekorten aan, maken gretig gebruik van elkaars kwaliteiten.

Maar het allerbeste gedijt deze standvastige bok toch in de nabijheid van een vriendelijke, geduldige Vis. Met hun relaxte, hartelijke en onderdanige natuur, vormen ze geen bedreiging voor een sterkere of wilskrachtige persoonlijkheid. 

Ondanks dat mensen die geboren zijn onder het sterrenbeeld Steenbok zo veeleisend zijn, zijn ze ook heel redelijk. Ze zijn verrassend geestig en gebruiken die humor veelvuldig ter verzachting van andermans (maar ook die van zichzelf) geschonden zieltje. Ze weten het alledaagse te appreciëren, maar slaan ook dolgraag hun vleugels uit om voor even - o, héél even maar - uit te stijgen boven het alledaagse.

Daar worden ze blij van. Echt heel blij. Als een kind. Dat zit ergens diep van binnen. Waar ook die boerse koppigheid, die zelfverzekerdheid, die kritische blik gehuisvest is en die dan voor even overstemd wordt door het opgewonden geklap in hun jonge handjes. Die zo heerlijk zacht aanvoelen, dat ze voor even - o, héél even maar - het eelt erop niet voelen.
Zie hier mijn kinderlijke geluk van de afgelopen dagen.

een fijn stukje vis in de pan (rogvleugel)

 

 Tom Yang Kung (Oosterse kreeftensoep)

broodje tonijn met geitenkaaskroketje

 

coquille met bloemkoolcréme

 

 de nieuwe, schattige theepot van Emma Bridgewater. Blij, blij, blij mee

 



Vispotje uit Dieppe

Vis is in huize Eetplezier een gewild onderdeel van de maaltijd. En omdat het water bijkans langs mijn achterdeur stroomt, is het geen enkel probleem om aan spartelverse exemplaren te komen.
Traditioneel gebruikt men voor dit rijk gevuld vispotje tarbot en tong, maar juist zalm zorgt voor een fraai kleuraccent. De garnalen heb ik spijtig genoeg achterwege moeten laten. Domweg omdat ik geen (voor)verpakte lust en de gladde wegen die dag een rit naar mijn favoriete visleverancier van As te Yerseke, verhinderde. Het smaakte evengoed heerlijk.

Voor 4-6 personen

Ingrediënten:
16 mosselen
12 grote garnalen
4,5 dl cider (of droge witte wijn)
50 gr boter
1 teen knoflook, fijngehakt
2 sjalotten, superdun gesneden
2 stengels bleekselderij, fijngesneden
1 dikke prei (alleen het wit) fijngesneden
250 gr champignons, in plakjes
1 laurierblad
300 gr zalm, in blokjes
400 gr tongfilet, ontveld, in blokjes
3 dl slagroom
3 eetl fijngehakte peterselie

Bereidingswijze:
Boen de mosselen schoon en verwijder zonodig de baarden.
Verwijder exemplaren die zich niet sluiten als je ze tegen het aanrecht tikt.
Pel de garnalen en verwijder het darmkanaal aan de rugzijde.

Verwarm in een grote pan met zware bodem de cider of wijn tot het kookpunt.
Voeg de mosselen toe en kook ze afgedekt 3-5 minuten, waarbij je de pan af en toe omschudt.
Giet ze af (bewaar het kookvocht en zeef dit).
Verwijder de mosselen die zich niet geopend hebben.

Spoel de pan om en verhit hierin de boter op matig vuur.
Smoor de knoflook, sjalotten, bleekselderij en prei 7-10 minuten.
Voeg de champignons toe en laat de groenten nog 4-5 minuten sudderen.
Neem intussen de mosselen uit hun schelpen.

Schenk het mosselkookvocht bij de groenten, voeg de laurier toe en verwarm alles tot het kookpunt.
Voeg de garnalen de visblokjes toe en pocheer ze 3-4 minuten op laag vuur, tot de garnalen roze kleuren en de vis ondoorschijnend is.
Voeg de room toe en de mosselen en warm alles nog 2 minuten door.

Voeg naar smaak peper en zout toe.
Strooi vlak voor het serveren de fijngesneden peterselie erover.

Bron: Slow Cooking – Joanne Glynn

Vishandel van As Zeeland - Yerseke

Mijn vaste leverancier voor de heerlijkste visjes is gevestigd in Yerseke. Vishandel Van As Zeeland is gelegen aan de Korringaweg 33 en verkoopt niet alleen vis die bijkans nog in de vitrine ligt na te spartelen, maar tevens uitstekende kwaliteit schaal- en schelpdieren. Mandjes oesters (0000) gaan hier vlot over de toonbank. Het zijn met name onze zuiderburen die zich likkebaardend een weg weten te banen naar dit paradijsje vol zilte zaligheden.

Roodbaars, zalm, dorade, rogvleugel, sliptong, king crab, garnalen, de befaamde Zeeuwse mosselen, het is er allemaal. En iedereen bij wie de gedachte heeft postgevat dat er aan vis een “luchtje” zit: spoedt u naar Van As en dit vooroordeel zal voor altijd plaats maken voor een onbedwingbare trek in een gezonde portie zeefruit. Met de Oosterschelde in hun achtertuin, vindt er dagelijks aanvoer plaats van kraakverse vis. En kraakversheid is waar het om gaat als men het heeft over de kwaliteit van vis.

Bovendien wordt hier volledig tegemoet gekomen aan de wens van de klant. Werkzaamheden als fileren, ontgraten, ontschubben, portioneren en sealen vormen een vast onderdeel van de geboden service. Het gekochte kan zó in de pan of in de diepvries.

Ook de vitrine met visproducten, waaronder huisgemaakte salades en soep, is de moeite meer dan waard. Gerookte paling zalm en makreel, stuk voor stuk ideale ingrediënten om zelf een schotel of buffetje samen te stellen. Tevens zijn er elke dag versgemaakte salades voorradig. Met ingrediënten als tonijn, zalm of krab vormen zij een groot verschil in smaak met de vergelijkbare producten uit de supermarkt! Niet te versmaden is ook de kibbeling. Deze  wordt ter plekke vers bereid en kan meteen worden opgegeten of worden meegenomen.

Vis is supergezond, beweren de wetenschappers. Volgens de Gezondheidsraad is het aan te bevelen om twee keer per week vis te eten, waarvan één keer een vettere vissoort. Vis levert namelijk veel waardevolle voedingstoffen: eiwitten van hoge kwaliteit, goede vetten, vitamines en mineralen. Vis - en vooral vette vis, zoals makreel, haring, zalm, sardines en paling - is rijk aan omega 3. Dit beschermt ons tegen hart- en vaatziekten en is ook nog eens erg gunstig voor de ontwikkeling van onze hersenen en ogen.

Aangezien ik dol ben op alles wat in het water leeft, komt bovenstaande bewering mij bijzonder goed uit. En als ik dan ook nog eens de vitrines zie, vol met allerlei smakelijke zilte zaligheden, dan kan het haast niet anders of ik voel mij zelf ook als een vis in het water. 

Dorade mediterranée (met aardappelen, olijven, tomaten en kruiden)

Voor 4-6 personen

Ingrediënten
4 laurierbladeren
2 grote, milde uien, in dunne plakken
2 grote aardappelen, geschild in plakjes van 3 mm
circa 1,5 dl olijfolie
takjes verse tijm
900 gr rijpe trostomaten
900 gr dorade of red snapper (uitgehaald en geschubd)
4 schijfjes citroen
4 tenen knoflook, licht gekneusd
15 gr oregano
70 gr zwarte olijven
5 eetl witte wijn
15 gr verse basilicum, in sliertjes
1 citroen, in dikke schijfjes
zout en peper

Bereidingswijze
Verwarm de oven voor op 220°.
Bekleed een ovenschaal met de laurierbladeren.
Schik er om en om de ui en aardappelen in laagjes in en besprenkel elke laag met 5 eetlepels olijfolie.
Bestrooi ook met de tijm en zout en peper.
Zet 40-45 minuten onafgedekt in de oven, waarbij je twee keer met de olie bedruipt.

Blancheer intussen de tomaten en verwijder de velletjes. Snijd ze in vieren.
Wrijf de buikholte van de vis in met citroen en bestrooi met zout en peper.
Doe 2-3 schijfjes citroen, de tenen knoflook, oregano en 1 eetlepel olijfolie in de buikholte.
Leg de vis op de warme aardappelen, bestrooi met peper en zout en bedek met een laag tomaten en de rest van de oregano en de olijven.
Bedruip goed met het nat in de schaal en giet er de witte wijn en de overgebleven 4 eetlepels olijfolie over.
Dek de schaal af en zet hem dan nog 35 minuten in de oven.

Serveer uit de schaal aan tafel en schep wat saus over elke portie.
Optioneel: rooster schijfjes citroen en garneer daarmee de vis zodra deze gaar is.

Noot van mezelf:
Man en ik hebben van deze schotel gesmuld. Fijn, blank visvlees en heerlijke kruiden. Ik heb geen olijven gebruikt. Niet omdat ik ze niet lust, maar omdat ik bang was dat daarmee het gerecht te zout werd. In plaats van basilicum heb ik verse dille gebruikt. Ook erg lekker. Dorade is een vis met veel graten. Als je ze echter behoedzaam fileert (lepel, achterkant mes) kun je veel ongemak voorkomen.
De recepten uit het kookboek De complet kok zijn me heel dierbaar. Ze zijn heel precies samengesteld en vanwege de duidelijke taal die gebruikt wordt, mislukken de gerechten nooit.
Lyn Hall is de allerbeste kooklerares, zegt Michel Roux, zelf ook geen groentje op kookgebied.

Noot van Lyn Hall:
In deze maaltijdschotel zijn alle smaken door de olijfolie, wijn en sappen met elkaar vermengd. Braad het zo mogelijk in een grote, diepe cocotte met een zwaar deksel. Je kunt er ook een met folie afgedekte braadpan voor gebruiken.
Een beetje meer of minder groenten en kruiden maakt voor het resultaat weinig verschil. Kies wel het beste dat er die dag te koop is!
Na de bereiding zal het visvlees gemakkelijk van de graat komen. Gebruik er een scherpe lepel, een lasagneschep of een speciale serveerspatel voor.
Je kunt de aardappelen uren van tevoren bereiden en laten afkoelen en in de koelkast bewaren. Reken 20 minuten extra voor de kooktijd ter compensatie van de kou van de voorgebakken aardappelen.

Bron: De complete kok – Lyn Hall

Gebakken rogvleugel

Op het menu van gisterenavond: gebakken rogvleugel. Vanwege hun reuze-formaat pasten ze bijna niet in de pan. Erg dik ook, wel 5 à 6 cm. Door echter regelmatig te bedruipen met schuimende boter, werden deze fijne stukken vis heerlijk mals. Erbij een zurig sausje van kwark,  citroen, bosuitjes en peterselie. Smullen tot mijn buikje bijna barstte. Want o, wat waren deze vleugels gróót.

Pepesan Ikan

Het nieuwe jaar is vandaag 22 dagen oud.  Al die tijd heb ik nog geen stukje vlees gegeten, in ieder geval niet bij de warme maaltijd. Er was wat kippenbouillon voor de soep, een half ons beenham op de boterham en een stevige snee ontbijtspek voor door de stamppot. Dat was het wel. En heb ik nu het gevoel iets gemist te hebben? Jawel. Het ronkende, blazende gevoel in mijn buik, die soms wel 2 uur op volle toeren draait om alle dierlijke eiwitten en vetten fijngemalen te krijgen. En dat alles met het uiteindelijke doel de uitgang te bereiken. Wat zegt u? Niet te veel plastische omschrijvingen in een kookblog? Oké, gaat u rustig door met het consumeren van opgefokte varkens en plofkippen. Er komt vast een moment waarop u nog eens terug denkt aan dit stukje.

Vis kan mij daarentegen niet genoeg op het menu staan. Vandaag verse makreeltjes in hete saus, ofwel pepesan ikan, een Indonesisch gerecht. Je kunt natuurlijk heel goed zelf de boemboe (kruidenmengsel) maken, zie bijvoorbeeld  voor een goed recept: http://kokkieblanda.nl/indonesian/ikan-laut-vis-en-schelpdieren/2206-pepesan-ikan-kembung-pepesan-van-makreel
Je kunt ook de gemakkelijke huisvrouw spelen en, net als ik, boemboe uit een potje (bijv. Koningsvogel of Indische Kraam) of zakje gebruiken. Qua smaak maakt het niet zo gek veel uit, aangezien de hitte van de lomboks je smaakpapillen toch al behoorlijk lam leggen. Bovendien valt het in die Indische boemboes reuze mee met de aanwezigheid van kunst- en hulpstoffen; er zijn dus weinig redenen te bedenken om ze niet te gebruiken. Als van nature koudbloedige Nederlander vermeng ik ze wel altijd met een aantal lepels tomatenketchup. Dat maakt de hitte net wat draaglijker. En om het gemak verder uit te breiden, gebruik ik ook geen bananenbladeren of stoommandjes, maar
doodsimpel de oven. Het is zóndag, mensen!

Op de foto ziet het eruit als …eh ….als ….ja, als wat eigenlijk? Langzamerhand begin ik te begrijpen dat het maken van “smakelijke” foto’s tot Kunst verheven mag worden. Smeltende smaken en goddelijke geuren, al zijn ze nog zo aanwezig in het gerecht, een foute foto brengt er niets van over. Ik begrijp het als jullie allang afgehaakt zijn! Ook deze foto krijgt opnieuw geen schoonheidsprijs. Maar ik kan jullie verzekeren, zodra je het pakketje openvouwt, trekt er een hele karavaan Gordel der Smaragd-geuren door je keuken. Gewoon een keer proberen.

Oven voorverwarmen op 180°. De gefileerde makrelen goed inwrijven met de boemboe en daarna in een met wat olie ingesmeerd stuk  alufolie wikkelen. Vouw de folie naar boven toe samen. Zorg dat het pakketje goed dicht zit! Leg de pakketjes op de bakplaat en schuif deze in de oven. Bak de vis in 15 à 20 minuten gaar, afhankelijk van de dikte. Serveer ze in de folie en maak de pakketjes aan tafel open. Geef er witte rijst bij en groene groenten, zoals broccoli of boontjes.

Sliptong met remoulade-achtige saus

Er zijn een heleboel zaken te bedenken die je simpel moet houden. Vooruitdenken bijvoorbeeld, is totaal zinloos. Het loopt toch altijd anders dan je vooraf bedenkt. Beter is dus alles eenvoudigweg tot je te laten komen.

Het onderhouden van vriendschappen is ook zo’n zaak die gediend is bij eenvoud. Weg met die condities en verwachtingen naar elkaar toe. Onvoorwaardelijk blij zijn de ander te zien. Daar hoeft geen kadootje, compliment of blijk van waardering aan te pas te komen. Gedachten uitwisselen, elkaar proberen te verstaan, oprecht interesse in elkaar hebben. Enfin, genoeg gez(w)everd.

Bij de bereiding van vis geldt hetzelfde. Teveel toeters en bellen bij een visgerecht maakt alles onnodig gecompliceerd. Als de kraakversheid optimaal is, zit daarin voor 98% de smaak. Kraakvers is wat mij betreft het nét niet meer zichtbaar spartelen van het beestje. En ik tref het bijzonder door in een provincie te wonen, waar de vissersschepen zo’n beetje langs mijn raam varen.
Vandaag sliptongetjes op het menu in huize Eetplezier. Om nog even een wijdverbreid misverstand uit de weg te ruimen: het is sliPtong en geen sliBtong. In sliptong zit het werkwoord slippen. Sliptongen zijn zo klein dat ze gemakkelijk door de zeef slippen waarmee de vis wordt gesorteerd. Er is dus geen verband met slib ('modder'). Waarvan akte.

Ik eet daar graag een frisse, groene saus bij. Noem het salsa verde of remoulade, whatever. Om de term “simpel” kracht bij te zetten, onthoud ik me liever van een naamgeving.
Doe een paar flinke eetlepels zure room in een schaaltje. Snijd een sjalotje ragfijn.
Hak diverse groene kruiden (bijv. salie, oregano, dille,  tijm, peterselie) die je voorhanden hebt. Schep door de zure room. Kappertjes, mosterd, peper, zout erbij en eventueel nog wat vers citroensap. Door de zure room te vervangen door mayonaise en er nog een fijngeprakt, hardgekookt ei aan toe te voegen met wat fijngehakte augurkjes, krijg je een echte remouladesaus. Misschien ook nog wel redelijk simpel te noemen, besef ik achteraf.

Serveer dit bij de in bruisende roomboter gebakken sliptongetjes.  En geniet van de eenvoud van een vers, zilt visje. Yam!

Zalmkedgeree

Tradities zijn er om in stand te houden. Zo ook met dit recept. In de loop der jaren heb ik misschien wel tientallen recepten voor kedgeree voorbij zien komen, maar ik houd angstvallig vast aan mijn beduimelde oude schriftje, waarin ik  30 jaar lang allerlei authentieke recepten verzameld heb. De meeste zijn afkomstig van mensen om me heen, al dan niet van buitenlandse afkomst. De werkelijke oorsprong ken ik vaak niet meer; wel dat deze gerechten veelvuldig gemaakt zijn en altijd meer dan goed bevonden werden. Deze kedgeree heeft een onvervalst Indiaas tintje door alle specerijen.

Wel moet ik erbij opmerken dat dit een vrij droge variant van kedgeree is. Wanneer je  de rijst bij de zalm gedaan hebt, zul je zien dat er weinig vocht meer over is. Zelf doe ik er dan, telkens wanneer het nodig is, een klein scheutje water is. Pas op, want het is ook weer niet de bedoeling dat dit een soort van waterzooi wordt!

Zalmkedgeree (2 pers.)

Ingrediënten
350 gr. zalmfilet
2 kruidnagels
½ kaneelstokje
2 gekneusde kardemompeulen
½ theel. chilivlokken
½ theel. garam masala
stukje verse gember geraspt
125 gr. rijst
½ ui
1 teen knoflook
10 gr. fijngehakte amandelen
sap ½ citroen
12 gr. rozijnen (of zoveel je lekker vindt)
peterselie
zout

Bereidingswijze
Snijd de zalm in blokjes.
Roerbak kruidnagels, kaneel en kardemom.
Voeg de rijst toe en blijf 1 minuut roeren.
Voeg water toe en laat de rijst op de laagste stand gaarkoken.
Fruit in een andere pan de ui, knoflook en gember.
Voeg de garam masala, chilipeper en amandelen toe en smoor nog 1 minuut.
Doe de zalm erbij. Voeg zout toe en het citroensap.
Stoof dit 5 minuten.
Haal daarna de kruiden uit de rijst en meng het door de zalm met de rozijnen.
Stoof dit in zijn geheel tot de zalm gaar is (circa 10 -15 minuutjes op laag vuur).
Garneren met (optioneel) hardgekookt geprakt ei en peterselie.

Gepocheerde kabeljauw met mosterdsaus

Af en toe wil elk mens gewoon weer even kind zijn. Ik tenminste wel. Dan wil ik in slaap gewiegd worden, warme woordjes toegefluisterd krijgen en zacht-smeltende lekkernijen mijn gehemelte voelen strelen.
Nigella Lawson is de onbetwiste Koningin van het troostvoedsel. Als Klaas Vaak haar in de steek laat plundert zij, met de warme ochtendjas losjes om haar volslanke schouders, midden in de nacht haar koelkast. Gretig op zoek naar de overblijfselen van haar immer calorierijke gerechten.
Ze schroomt niet om in het holst van de nacht snel een bread en butterpudding in elkaar te flansen en deze met hetzelfde tempo te verorberen. Waarna ze waarschijnlijk voldaan en met een bol buikje wél de slaap kan vatten. Enfin, het is televisie en dus allemaal bedoeld om de kijker te vermaken. Doet er ook niet toe. Nigella is een fijn mens. Zo iemand om je aan vast te houden in barre tijden. Het onwankelbare houvast ;-) Tezamen met warm of zoet voedsel.

Er zijn heus niet altijd ernstige voorvallen voor nodig zijn om gevoelens van onvrede boven te laten komen drijven. Een druilerige, stormachtige dag begin september kan al voldoende zijn. Zo’n dag als gisteren. Al vroeg in de morgen wist ik dat de Dagschotel zou bestaan uit mijn ultieme comfortfood. Zacht gegaarde kabeljauw met mosterdsaus, aardappelpuree en (voor de broodnodige vitamientjes) worteltjes. Superverse kabeljauwstaartjes bij http://www.vanaszeeland.nl/ gehaald en roomboter door de puree gedraaid. 

De babyhap bij uitstek! Dag vogels, dag bloemen, dag storm en regen. Mijn buikje is bol en rond. Met de groeten van Nigella. Da-da.

Vispotje

Ik heb vreselijk veel geluk. Ik woon in Zeeland. En ik ben een enorme liefhebber van alles wat uit de zee komt. Da’s boffen want nergens vind je versere vis dan op de plaatsen waar direct de visserschepen aanmeren.
De transport van vis vindt – gelukkig - vandaag de dag erg gecontroleerd plaats, dus het hoeft geen probleem te zijn ook in het oosten van het land, kraakverse vis te kopen. Toch blijft het oppassen; zeker wanneer u filets wilt aankopen. Zelf zweer ik bij het kopen van hele vissen om die daarna zelf te fileren (als dat nodig is).
Vandaag heb ik de simpele versie van een vrij ingewikkeld recept voor een vispotje gemaakt.
Het is allemaal zó eenvoudig, mits je de ingrediënten kunt krijgen én de versheid van de vis gegarandeerd is.
Nell’s Vispotje 2 personen

200 ml droge witte wijn
10 mosselen
350-400 gr. vis (zalm, roodbaars, tong, kabeljauw)
1 sjalotje ragfijn gesneden
1 stengel bleekselderij julienne gesneden
1 halve winterwortel julienne gesneden
slagroom
zout, peper

Breng de wijn aan de kook. Doe de mosselen erin en kook ze tot ze openstaan. Zeef het vocht en bewaar het.
Fruit het sjalotje in 10 gr. boter zachtjes aan. Bak daarna de bleekselderij en wortel mee.
Voeg dan het mosselvocht toe en pocheer de visblokjes zachtjes gaar. Voeg zout en peper toe.
Doe de laatste 2 minuten de slagroom (75 ml) en de mosselen erbij en warm nog even goed door.
Fijngehakte peterselie erover. Pasta erbij met venkel en smullen maar.
O ja: een scheutje pernod door het pocheervocht maakt alles nóg lekkerder.